Iedere hulpvrager heeft iets anders nodig van een hulpverlener, maar voor alle hulpvragers is het erg belangrijk dat de hulpverlener ‘het vertrouwen’ heeft. Hulpvragers en vooral baby’s en kinderen prikken er zo doorheen wanneer je doet alsof. Voel je je onzeker of heb je twijfels? Benoem dat, in plaats van dat je probeert vertrouwen uit te stralen terwijl je dat niet voelt.
Stel jezelf in een intervisie of supervisiegroep de volgende vragen:

• Wat kan een ander aan mij zien als ik vertrouwen uitstraal?
• Hoe raakt mij een situatie waar verlies of afwijzing het onderwerp is?

In de baarmoeder was er een bepaalde veiligheid en geborgenheid en werd de baby letterlijk gedragen. Eenmaal in de buitenwereld is het belangrijk dat de ouders deze veiligheid blijven bieden. Dit kan letterlijk door een draagdoek te gebruiken. Ook figuurlijk kunnen zij hun baby beschermen, bijvoorbeeld door grenzen te stellen aan visite die wil komen of aan die bemoeizuchtige schoonmoeder. Baby’s staan volledig open met hun zintuigen. Zo voelen zij feilloos aan of hun ouders zich veilig en in hun basis voelen, of niet. Ga na of ouders handelen in overeenstemming met hun eigen behoeften en praat erover. Wees ook kritisch op je eigen incongruentie.

Geef baby’s de ruimte voor hun verhaal. Baby’s volgen je toon, je intentie en je energie feilloos. Je kunt, als hulpverlener, erkenning en waardering geven aan de baby. Dit kun je doen door hardop te benoemen wat er allemaal is gebeurd tijdens het geboorteproces. Wellicht waren het pittige ervaringen door vastzitten of medisch ingrijpen. Daarnaast willen gezinsleden vaak alleen maar hun verhaal met je delen, ze zitten niet altijd te wachten op jouw oplossingen of tips. Net zo goed als een (huil)baby alleen het grote verhaal eerst kwijt wil. Maak onderscheid tussen jouw behoefte die van de hulpvrager. Neem de tijd om zonder oordeel naar de dynamiek te kijken. Blijf vooral nieuwsgierig naar de behoefte van de ander zonder allerlei invullingen te doen

Wanneer je bij een huilbaby komt, is de tip over het verhaal van het lichaam dus een belangrijk onderdeel. Je kunt daarnaast, als hier behoefte aan is, nog een prenataal interview bij de hulpvrager doen. Dat gaat over hoe de baby is ontstaan en hoe de tijd in de baarmoeder is geweest. Daar is veel informatie uit te halen die de hulpvragers bewust maakt van hoe bepaalde emoties bij de baby zijn terechtgekomen en hoe deze kunnen voelen voor de baby. Daarnaast is het van belang dat je eerlijk bent als je geen antwoord hebt op bepaalde vragen. Misschien goed om zo’n vraag mee te nemen tijdens intervisie: als je iets niet weet, hoe ga je daarmee om?

Na vele onderzoeken met onder andere apen is helder geworden dat liefdevolle aandacht en aanraking even belangrijk zijn als voeding in de vorm van eten of drinken. Er is dan ook een onderscheid in een ‘behoeftehuil’ en een ‘traumahuil’. Wanneer de behoeftehuil niet wordt opgevuld, kan deze overgaan in een traumahuil. Onderzoek samen met de hulpvrager vanaf wanneer de traumahuil is gesignaleerd en kijk of de hulpvrager alsnog de behoefte van de baby kan opvullen, anders dan hoe hij of zij dat nu doet.

Onderzoek wat een huilbaby met jou als hulpverlener doet. Wanneer je merkt dat het jou raakt, onderzoek dan in welk gedrag je terechtkomt. Krijg je de neiging om te redden? Of om te sussen of een oordeel uit te spreken? Het is belangrijk dat je vrij bent van emoties wanneer je met deze doelgroep werkt. Onverwerkte emoties werken jouw hulpverlenersrol vaak tegen. Dit is feilloos voelbaar, vooral door de baby. Het is belangrijk dat je liefdevol en zonder oordeel kijkt naar wat je nodig hebt om zuiverheid te creëren.

Wanneer een baby bij de geboorte te maken heeft gehad met een medische ingreep, laat dit ‘drukpunten’ achter in het lichaam van de baby. Wanneer deze punten later worden aangeraakt, bijvoorbeeld bij het verschonen of aankleden, komen de herinneringen vaak weer naar boven. Dat geeft soms een verstar-, schrik- of huilreactie. De huid kleurt vaak rood bij het triggeren van de herinnering, precies daar waar het lastig is geweest. Denk aan rode vlekken bij het keelgebied als de navelstreng om de nek heeft gezeten, of een zeer gevoelige hoofdhuid als een kindje met de vacuümpomp is gehaald. Het is handig dat ouders deze kennis opdoen, zodat er meer begrip ontstaat voor een huid- en regulatiereactie.